ای سلسله ی شوق تو بر پای نگاهم
سرشار تمنای تو میــــنای نگاهم
روی تو ز یک جلوه ی آن حسن خداداد
صدرنگ‌گل آورده به صحرای نگاهم
تولحظه‌ی‌سرشار‌بهاری‌که شکفته‌ست
در باغ تماشای تو گل های نگاهم
بی روی تو چون ساغر بشکسته تراود
موج غم‌وحسرت ز سراپای نگاهم
تا چند تغافل کنی‌ای چشم فسون‌کار
زین‌راز که‌خفته‌ست‌به‌دنیای‌نگاهم
سرگشته دود موج نـــــــگاهم زپی تو
ای گوهر یکدانه دریای نـــــــگاهم
خوش می‌رودازشوق‌توباقافله‌ی اشک
این رهـــــسپر بادیه پیمای نگاهم
|
علی درک تنهایی و دلتنگی ام یک دنیا صبر میخواست و مهر و تو چه با سخاوت هر دو را در برداشتی. ای معنی سبز تمام کلام ناگفته ام، تو را تا آن هنگام که نفسی در کنج سینه باشد با همه وجود و با دستان خالیم به خاطر خواهم داشت ... |